Het is maar goed dat ik geen principiële vegetariër ben. Anders had ik in Freising en München toch flink honger geleden – alleen maar bier met kaas is ook geen lekker dieet.
Nee, het woord vegetarisch spellen ze daar met de V van vlees-is-prima, vreemd, en vies. En de V van Viktualienmarkt, het hoogtepunt van de vleesverkoop. Het grootste deel van de kramen verkoopt worst, of leverkaas. Of allebei, en dan nog meer erbij.
Maar goed, tot op zekere hoogte houd ik me aan de motto’s “when in Rome, do as the Romans” en “if you can’t beat them, join them” en dus at ik zo eens een stuk “Fleischpflanz” (denkende dat dat dus wel een plant zou zijn – mijn Duits is niet erg sterk, blijkt), een broodje vis (waarbij de verkoopster ons behulpzaam toevoegde “nein, das ist kein Haring, das ist Maatje”, jaja…) en een kip cordon bleu die mijn gastheer zelf had gemaakt en waar ik dus echt geen nee tegen kon zeggen – eerlijk is eerlijk, hij smaakte prima, en ik had hem al verteld dat ik op zich geen nee zou zeggen tegen vlees.
Van de kramen met vlees op de Viktualienmarkt helaas geen foto’s – teveel mensen voor in beeld, en teveel schaduw vanwege de zon. Maar dit geeft toch wel een beeld van hoe het eraan toe ging. En om de overdaad aan vlees goed te maken ook een foto van mijn favoriete padde(n)stoel: de Pfifferlinge! Heerlijk J!
Same shit, different blog 